Deze vogels hebben groen-gele veren en delen van hun kop en borst zijn lichtgrijs. Hun snavel is roze en doet denken aan een papegaai. Ze nestelen zich in vrij grote groepen en bouwen vrijstaande nesten die soms wel een doorsnede van een meter hebben. In één boom bevinden zich vaak verschillende nesten die elk door meerdere koppeltjes bewoond worden.
Monniksparkieten zijn gemakkelijk te domesticeren. Ze kunnen zelfs woorden leren imiteren. Tegelijk zijn ze heel territoriaal en eisen ze veel aandacht op. Dit zorgt er soms voor dat ze hun eigen baasje aanvallen. Ze zijn over het algemeen ook erg luidruchtig.
Deze vogels kwamen oorspronkelijk enkel voor in Argentinië. Vandaar dat ze ook Argentijnse parkieten genoemd worden. Echter, doordat de gekooide vogels verhandeld werden en daarna vrijgelaten, kan men ze nu aantreffen in heel Amerika en Europa. Het is gebleken dat ze zich gemakkelijk aan verschillende klimaten en omgevingen kunnen aanpassen.
De monniksparkieten werden voor het eerst in Spanje ingevoerd in de jaren 60. Doordat de huisparkieten soms in het wild werden vrijgelaten en ze hier geen natuurlijke vijanden hebben, zijn ze uitgegroeid tot grote aantallen die ondertussen behoorlijk overlast veroorzaken.
Monniksparketen bedreigen in het bijzonder de autochtone vogelpopulatie en brengen grote schade aan in landbouwgebieden. Sinds 2011 is er in Spanje voor deze vogels zelfs een handelsverbod en mogen ze niet meer in de natuur vrijgelaten worden. Met andere woorden, deze vogels kunnen er dan wel mooi en bijzonder uitzien, hun aanwezigheid in Barcelona is stilaan problematisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten