Het plein werd indertijd aangelegd ter ere van koning Ferdinand VII van Spanje en de monarchie. Oorspronkelijk wou men het de “Plaça dels herois espanyols” (“Plein van de Spaanse helden”) noemen maar na diverse wijzigingen aan de plannen werd die benaming afgevoerd. Het absolutisme van koning Ferdinand leidde er namelijk toe dat alle namen die verwezen naar het liberalisme werden verwijderd van straten en pleinen.
Het idee om het oude kapucijnenklooster van Santa Madrona een nieuwe bestemming te geven, ontstond in 1822 en na de volksopstand van 1835, waarbij onder andere dit klooster in brand werd gestoken, begon de ontmanteling van het gebouw. Er werd een architecteurwedstrijd uitgeschreven om de ruimten tot een groot theater en galerijen om te vormen. Deelnemers aan de wedstrijd waren Josep Oriol Mestres en Francesc Daniel Molina i Casamajó. In de tussentijd, van 1842 tot 1848, deed het gebouw al tijdelijk dienst als theater, met name het Teatre Nou was er gevestigd.
Toen in 1847 het Gran Teatre del Liceu vlakbij werd ingehuldigd, schoof men het idee om er een theater in onder te brengen opzij en in 1848 besliste men er een plein aan te leggen. Men koos om het project uit te laten voeren door de Francesc Daniel Molina i Casamajó.
In het begin woonden rondom het plein Barcelonezen van de gegoede klasse maar in de loop der eeuwen zijn de woningen meer en meer gepopulariseerd. De Plaça Reial is momenteel een ontmoetingsplaats voor een heel divers publiek. In de zuilengangen kun je iets eten of drinken op één van de terrasjes. Ook ’s avonds wordt dit plein druk bezocht omdat er in de buurt vele bars en dansgelegenheden zijn.
In het weekend vinden er ruilbeurzen voor munt- en postzegelverzamelaars plaats. Tijdens de diverse feesten en festivals in de stad is de Plaça Reial een veel gebruikte plek. Gedurende de stadsfeesten van La Mercè bijvoorbeeld houdt men hier de typische dansfeesten met populaire muziek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten