Het klooster is gebouwd in Catalaanse gotische stijl en onderging sinds haar oprichting weinig structurele veranderingen. Daardoor is het complex vrij uniek te noemen. De clarissen die er woonden zijn in 1983 verhuisd naar een aanpalend gebouw omdat het klooster toen voor het grote publiek werd opengesteld.
Koningin Elisenda was de laatste vrouw van koning Jaume II. Zij verwierf het terrein in 1326 om er een klooster te laten bouwen. Toen een jaar later haar man stierf, trok de koningin zich terug in deze nonnengemeenschap. Ze leefde er in een aangrenzend gebouw dat afgebroken na haar dood, zoals ze bevolen had. Haar graftombe ligt in de gang tussen het klooster en de kerk.
In het klooster kan men zien hoe de nonnengemeenschap er vroeger leefde in de keukens, refter, cellen en ziekenzalen. Bijzonder is de kapel van Sant Miquel waar je fresco’s kunt bewonderen van Ferrer Bassa, die beschouwd wordt als de Catalaanse Giotto. Deze schilderijen stellen ondermeer het Lijden van Christus en het Leven van de Heilige Maagd voor. Doordat de nonnen deze ruimte jarenlang gebruikten als opbergplaats voor kleren zijn de fresco’s gevrijwaard gebleven van licht, vocht en stof zodat ze zich nu nog in een uitstekende staat bevinden.
Het museum van het Monestir de Pedralbes herbergt schilderijen, keramiek, meubelen, liturgische voorwerpen, stoffen, perkamenten en een permanente collectie kerststallen. Tot 2004 was ook een deel van de kunstcollectie van baron Thyssen-Bornemisza in dit museum te bewonderen. In dat jaar werden deze kunstwerken echter overgebracht naar het Museu Nacional d’Art de Catalunya.
Pratische informatie over de openingsuren en toegangsprijzen kun je nalezen op de webpagina van het Museum-Klooster van Pedralbes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten