Wereldtentoonstelling van 1888

Van 8 april tot 9 december 1888 werd voor de eerste keer in Barcelona een wereldtentoonstelling georganiseerd. In die tijd telde Barcelona 530.000 inwoners en was het de tweede belangrijkste stad van Spanje op politiek gebied en de belangrijkste op industrieel vlak. Sinds de allereerste wereldtentoonstelling van 1855 in Parijs waren deze exposities uitgegroeid tot één van de belangrijkste politieke, economische en sociale evenementen op wereldniveau.


De wereldtentoonstelling van 1888 moest de economie en handel stimuleren nadat de industrie sinds enige tijd aan kracht had verloren door het verlies van een aantal voormalige Spaanse kolonies. Het voornaamste doel van de tentoonstelling was de export te promoten, voornamelijk naar de andere Europese landen.

De wereldtentoonstelling werd officieel ingehuldigd op 20 mei 1888 in het toen recent gebouwde Palau de Belles Arts. Tijdens de periode dat de expositie duurde, kwamen er 400.000 bezoekers van over de hele wereld. Dit succes zorgde voor een impuls van de plaatselijke industrie zoals die nog nooit eerder in Spanje was gezien.

De expositie vond plaats op een terrein van 389.000 m2, vanaf het Parc de la Ciutadella tot aan de wijk Barceloneta. De Arc de Triomf, een realisatie van de architect Josep Vilaseca, werd speciaal voor de gelegenheid opgetrokken als toegangspoort voor de wereldtentoonstelling. Het is nog één van de weinige gebouwen van de tentoonstelling die nog rechtop staan. Het belangrijkste paviljoen van de expositie was het Palau de la Indústria met een oppervlakte van 70.000 m2. In 1930 werd dit gebouw afgebroken en nu bevindt zich op die plek de Zoo van Barcelona.

Daarnaast werd naar aanleiding van de wereldtentoonstelling de wegeninfrastructuur in Barcelona sterk verbeterd. Er werden ook een nieuwe residentiële zone aangelegd en een aantal belangrijke werken voltooid zoals het standbeeld van Columbus en de boulevard met dezelfde naam, het Palau de Justícia, de overdekte markt van El Born en een pier in de haven met de naam Moll de la Fusta.

Naar verluidt stelde een Franse architect, Gustave Eiffel, aan de organisatoren van de wereldtentoonstelling ook voor om een ijzeren toren te bouwen. Dit project ging echter niet door omdat het te “extravagant” was. Het volgende jaar zou deze toren vooralsnog het daglicht zien, op de wereldtentoonstelling van Parijs. In principe zou deze toren na de expositie afgebroken worden maar na publiek protest bleef deze toren overeind. Aldoende staat de Eiffeltoren er nu nog steeds en is hij ondertussen uitgegroeid tot hét symbool van Parijs. Het had ook het symbool van Barcelona kunnen zijn…