Tijdens de hoogdagen van de middeleeuwse Catalaanse handel richtte Pere Llobet tussen 1352 en 1357 een overdekte galerij op vlakbij het strand bedoeld voor het afsluiten van handelscontracten. In 1358 werd hier een kapel tegenaan gebouwd. De constructie werd vermoedelijk nooit afgewerkt en was al snel te klein. Koning Peter IV van Aragon gaf de toestemming voor de aanleg van een grote gesloten zaal. Deze ruimte, met de naam Saló de Contractacions (Contractenzaal), zou de handelaren beschermen tegen gure weersomstandigheden.
De architect Pere Arvei ontwierp de zaal die vervolgens gebouwd werd tussen 1384 en 1397. In de loop der jaren werden er andere constructies aangebouwd, ondermeer de bovenverdieping waar de Consolat de Mar werd gehuisvest, het organisme dat recht sprak over maritieme handelszaken.
Na de belegering van Barcelona in 1714, in het kader van de Spaanse successieoorlog (1701-1714), werd het complex omgebouwd naar kazerne. Enkele decennia later kwam het opnieuw in handen van de stad Barcelona en die besloot het te renoveren. De renovatie werd opgestart onder leiding van Joan Soler i Faneca in 1774. De werken werden uiteindelijk in 1802 afgerond door de architecten Tomàs Soler en Joan Fàbregas. Belangrijke realisaties hierbij waren de totaal vernieuwde buitenkant van de gotische zaal Saló de Contractació , de neoklassieke zalen van de Junta de Comerç en de patio met de fontein van Neptunus, een werk van Nicolau Travé.
Vanaf 1775 was er de Escuela Gratuita de Diseño gevestigd, een school voor toegepaste kunsten zoals de industriële bedrukking van katoen en zijde. Later gaf het onderdak aan de Acadèmia de Belles Arts, een academie voor schone kunsten die nu nog steeds op de bovenverdieping van de Llotja is gevestigd en beschikt over een grote kunstcollectie met werken uit de achttiende en negentiende eeuw. Van 1915 tot 1994 was het gebouw de zetel van de Beurs van Barcelona en tegenwoordig is het de zetel van de Kamer van Koophandel van Barcelona.
Een leuke anekdote is dat in de Saló de Contractacions de la Llotja de allereerste opvoering in Spanje plaatsvond van een Italiaanse opera. Dit gebeurde tijdens de Spaanse successieoorlog toen in Barcelona nog het hof van keizer Karel VI, aartshertog van Oostenrijk, gevestigd was. Op 2 juli 1708 werd er “Il più bel nome” van Antonio Caldara opgevoerd. De daaropvolgende maanden en jaren volgden er nog meer opera’s van Caldara en andere componisten. De belegering van 1714 betekende echter het einde van de operavoorstellingen in de Llotja.
De Llotja de Mar is het belangrijkste neoklassieke bouwwerk van Barcelona. Vooral de gevels, de patio en de imposante trap vallen op. Indrukwekkend is ook de Saló de Contractacions, een zaal van 14 meter hoog, met 4 kolommen en 6 bogen die de houten vloer van de bovenverdieping ondersteunen. In de zwikken van de bogen zie je afwisselend het schild van koning Peter IV van Aragon en de Consell de Cent, het toenmalige bestuursorgaan van de stad Barcelona. Zoals eerder vermeld waren het deze die de bouw mogelijk maakten van de oorspronkelijke Saló de Contractacions.
De diverse zalen van de Llotja de Mar zijn slechts enkele dagen per jaar te bezoeken, meestal in het voor- en het najaar. Als er een open deurdag gepland is, dan vind je hierover informatie op de website van de Casa Llotja de Mar. De kunstacademie die op de bovenverdieping is gevestigd en die nu officieel Reial Acadèmia Catalana de Belles Arts de Sant Jordi heet, is in principe elke werkdag van 10 tot 14u te bezichtigen (behalve in de maand augustus). Meer informatie hierover kun je nalezen op de website van de Acadèmia de Belles Arts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten