maandag 26 april 2010

Antoni Gaudí

In een vorig bericht beloofde ik eens een keer dieper in te gaan op het leven en werk van Gaudí. Vandaar dat vandaag mijn blog in het teken staat van die geniale architect-kunstenaar.

Antoni Gaudí i Cornet (1852-1926) werd vermoedelijk geboren in Reus, hoewel sommige bronnen beweren dat het in het naburige Riudoms was. Als zoon van een bescheiden koperslager, werden zijn kinderjaren getekend door reuma-aanvallen, hetgeen hem dikwijls verhinderde om met de kinderen uit de buurt om te gaan. Deze fysische ongemakken zouden hem zijn hele leven achtervolgen.

Toen hij 17 was, verhuisde Gaudí naar Barcelona om architectuur te studeren. Om zijn studies te kunnen betalen, werkte hij tegelijkertijd als tekenaar en plannenmaker. Dit bood hem de gelegenheid om ervaring op te doen bij bekende architecten zoals Josep Fontseré en Joan Martorell.

Gaudí behaalde de titel van architect op 26-jarige leeftijd. Het betekende voor hem een ommekeer in zijn leven. Eerst voerde hij enkele kleine decoratieve opdrachten uit zoals een vitrine voor een handschoenenwinkel in Barcelona, Casa Comella, voor de Wereldtentoonstelling van 1878 in Parijs. Eusebi Güell, belangrijk textielmagnaat, was danig onder de indruk van het innovatieve ontwerp van de vitrine, dat hij zich in contact bracht met Gaudí. Hij zou Gaudí's belangrijkste klant en mecenas worden.

Op 7 juni 1926 werd Gaudí overreden door tram 30, op het kruispunt van de Gran Via met de Carrer Bailén. Aangezien hij geen documentatie op zak had, werd hij anoniem opgenomen in het ziekenhuis van Santa Cruz. Pas de dag nadien werd duidelijk dat het om de beroemde architect ging. Drie dagen later overleed hij in hetzelfde ziekenhuis. Hij werd begraven in een crypte in de Sagrada Família.

Antoni Gaudí bracht niet enkel een revolutie teweeg in de architectuur. Hij ontwierp eveneens meubelen, mozaïeken, decoratieve traliewerken, enzovoort. Zijn ontwerpen waren gebaseerd om kromme lijnen. Hij experimenteerde onophoudelijk met nieuwe structuren en vormen en hierbij gebruikte hij steevast maquettes in gips, klei, metalen platen en karton.

Eén van Gaudí's bekendste werken is de Pedrera op de Passeig de Gràcia. Dit appartementsgebouw staat op een afgeschuinde hoek van de wijk Eixample. Dankzij uitgebreide restauraties hebben de appartementen hun vroeger aanzien terug en tonen opnieuw het modernistisch timmerwerk en de mysterieuze tekeningen en reliëfs in de gipsen plafonds. Bovenop het dak staat een bos van schoorstenen en verrassende beeldhouwconstructies die trappen en waterreservoirs verbergen.

Niet ver van de Pedrera staat de Casa Batlló. Hier bestond de rol van Gaudí in het toevoegen van twee verdiepingen aan een bestaand gebouw en het vernieuwen van de façade, die doet denken aan brokaten en edelstenen.

Op 31-jarige kreeg Gaudí de opdracht voor de bouw van de Sagrada Família en heel zijn leven bleef hij aan dit project verbonden, in meer of mindere mate, naargelang de beschikbaarheid van financiële middelen. De laatste jaren van zijn leven bracht hij hier door in één van de bijgebouwen die hij als woning had ingericht. De torens, van ongeveer honderd meter hoog, zijn overladen met ornamenten. Samen met de spilvormige lijnen in het ontwerp maken ze dit bouwwerk spectaculair.

Parc Güell
De aanleg van het Parc Güell was de voornaamste opdracht die Gaudí kreeg van zijn mecenas. Met een oppervlakte van ongeveer twintig hectare combineert het architectonische en kunstzinnige elementen. Wereldberoemd is de ingang met de monumentale trap waarin een keramieken hagedis de aandacht trekt. De toegangstrap leidt tot een woud van zuilen. Daarboven bevindt zich de Gran Plaça, van waaruit men kan genieten van een prachtig uitzicht over heel Barcelona.

Nog meer indrukwekkende realisaties van deze Catalaanse architect in Barcelona zijn: de Casa Vicens, de tuinhuisjes van de Finca Güell, het Palau Güell, het Colegi de les Teresianes, de Casa Calvet, de Torre Bellesguard, de toegang tot de Finca Miralles en de Escoles de la Sagrada Familia.

De werken van Gaudí zijn stuk voor stuk een bezoekje waard.

vrijdag 23 april 2010

Sant Jordi

Vandaag is het de feestdag van Sant Jordi, de Heilige Joris. De dag staat in Catalonië ook bekend als de dag van de liefde, de dag waarop mensen elkaar rozen en boeken cadeau doen. Traditioneel geeft de man aan de vrouw een roos en de vrouw aan de man een boek. Deze traditie dateert waarschijnlijk uit de vijftiende eeuw. Indertijd werden er rozen uitgedeeld aan de vrouwen die op deze dag de mis bijwoonden in de kapel van Sant Jordi in het Paleis van de Generalitat van Catalonië in Barcelona.

Volgens de traditie schenkt men een rode roos, die wordt versierd met een Catalaans vlagje - een senyera - en een korenaar. De rode kleur van de roos symboliseert de passie. de senyera weerspiegelt het patroonschap van Catalonië in hoofde van Sant Jordi en de korenaar vertegenwoordigt de vruchtbaarheid. Tegenwoordig worden de rozen evenwel in alle mogelijke kleuren verkocht, in diverse vormen en maten.

Sant Jordi
Ook heel typisch voor deze dag is de massale verkoop van boeken, al dan niet gesigneerd door de auteur, zowel in de gebruikelijke boekenwinkels als in vele geïmproviseerde stands. Bovendien worden er allerlei activiteiten georganiseerd in bibliotheken en musea, alle in het teken van de literatuur.

Op de feestdag van Sant Jordi worden ook veel balkons versierd met de Catalaanse vlag. In Barcelona en de rest van Catalonië worden in ontelbare kraampjes plaatjes en sleutelhangers verkocht met de Catalaanse kleuren.

Deze dag is ongetwijfeld één van de leukste dagen van het jaar in Barcelona...

Meer informatie over Sant Jordi in het Engels is te vinden op de website van de Generalitat de Catalunya.

dinsdag 20 april 2010

De wijk Eixample

De wijk Eixample, waar zich veel winkels en restaurants bevinden, vormt het centrum van het huidige Barcelona. Tot halverwege 19de eeuw was de stad omgeven door zijn middeleeuwse stadsmuren, maar in 1856 werd het eerste stadsuitbreidingsproject voorgesteld: Eixample. Het was van de hand van de ingenieur Ildefons Cerdà. De bedoeling was dat Barcelona werd verbonden met de omliggende plaatsen en dat de leefomstandigheden, de verkeerssituatie en de volksgezondheid in de dicht bevolkte stad werden verbeterd.

Eixample
Op een plan lijkt Eixample een rechthoekig raster dat enkel door een paar hoofdverkeersaders wordt doorkruist: de sjieke Passeig de Gràcia, de Carrer Aragó, de Gran Via de les Corts Catalanes en de Diagonal. Voor de heraanleg van deze laatste wordt in mei van dit jaar een volksraadspleging georganiseerd. De bewoners kunnen kiezen uit twee ontwerpen die de chaotische en onaantrekkelijke laan opnieuw moeten omvormen tot een functionele en aangename promenade.

Op het moment dat de wijk Eixample werd bebouwd, bevond Catalonië zich in een periode van economische voorspoed. Deze voorspoed, samen met nationalistisch gezinde culturele bewegingen en de herlopleving van de kunstnijverheid, bevorderde het ontstaan van het modernisme waarvan Antoni Gaudí het boegbeeld was. Een volgende keer zal ik dieper ingaan op het leven en werk van deze indrukwekkende figuur.

zaterdag 17 april 2010

Voor de dierenliefhebbers

Nu de winter in Barcelona definitief plaats heeft gemaakt voor een heerlijk lenteweertje, lijkt het me leuk de volgende twee attracties in de kijker te zetten: de Zoo en het Aquàrium.

Barcelona Zoo
De dierentuin bevindt zich in het Ciutadella-park, waar ook het zoölogie-museum gevestigd is. En het Aquàrium is te vinden in Maremàgnum, in de haven. Daar zijn vissoorten uit de hele wereld, en in het bijzonder een groep haaien, te bezichtigen in een groot aquarium waar de bezoekers via een tunnel met doorzichtige wanden kunnen onderdoor lopen.

Barcelona Aquàrium
Zowel voor groot als voor klein zijn deze twee uitstapjes interessant én ontspannend.