maandag 30 juli 2012

Chocolademuseum van Barcelona

In één van mijn vroegere artikelen over minder bekende musea in Barcelona had ik het reeds kort over het Museu de la Xocolata. Deze keer wil ik wat dieper ingaan op de geschiedenis van dit museum en wat je er precies kunt zien.

Chocolademuseum
Eigenaar van het Chocolademuseum is de Gremi de Pastisseria de Barcelona, de Gilde van Banketbakkers van de provincie Barcelona. Het museum is gevestigd in een gebouw van het voormalige klooster van Sant Agustí in El Born, een buurt in de wijk La Ribera in het oude stadscentrum. De deuren van het complex gingen open in het jaar 2000.

Sinds de 15de eeuw heeft chocolade altijd een bijzondere rol gespeeld in Barcelona. De haven van de stad was bijvoorbeeld gedurende lange tijd het vertrekpunt van dit product voor de verspreiding en handel doorheen Europa.

Het historische gebouw waar het Museu de la Xocolata is gelegen, had ook reeds een band met chocolade. In de 18de eeuw werden de broeders Augustijnen uit het klooster gezet en werd het complex door de troepen van Bourbon omgevormd tot kazerne. In het leger werd toen veel chocolade geconsumeerd. Volgens de voorschriften in die tijd stond chocolade zelfs verplicht op het menu van de soldaten. Ook de militairen die van wacht waren aten vaak chocolade.

De bedoeling van het Chocolademuseum is allerlei activiteiten te verzorgen in verband met de chocoladecultuur in het algemeen en de plaatselijke traditie van banketbakken en chocoladeverwerking in het bijzonder.

In het museum kun je de geschiedenis van de chocolade zien aan de hand van 7 etappes, vanaf het oorspronkelijke gebruik van chocolade in pikante drankjes door de Meso-Amerikaanse volkeren tot de verwerking ervan in bonbons sinds haar aankomst in Europa. Er wordt dieper ingegaan op haar faam, die tussen realiteit en mythe in ligt, vooral omwille van de geneeskundige en lustopwekkende eigenschappen en voedzame kwaliteiten die haar worden toegeschreven.

In de permanente tentoonstelling van het museum worden tevens diverse indrukwekkende chocoladefiguren gepresenteerd, waaronder een replica van de Pietà van Michelangelo van meer dan 30 jaar oud, een reproductie van het vierspan van Ben-Hur en een 30 kilo zware Floquet de Neu, de vroegere wereldberoemde albino gorilla uit de zoo van Barcelona.

Er worden eveneens regelmatig tijdelijke exposities georganiseerd zoals ter gelegenheid van de Internationale Wedstrijd voor Chocoladefiguren. Elk jaar vindt deze wedstrijd plaats rond een thema zoals het Jaar van Dalí of het jaar van Gaudí.

In de loop van haar bestaan organiseerde het Chocolademuseum al een brede waaier aan activiteiten voor jong en oud, waaronder workshops voor het maken van gebak, bonbons en chocoladefiguren en wijn- en cavadegustaties. Daarnaast werden er nog conferenties, boekpresentaties en theater-, poëzie- en muziekvoorstellingen gehouden.

Het Chocolademuseum van Barcelona ligt aan de Carrer Comerç nr 36 en is bereikbaar met metrolijnen L1 (halte Arc de Triomf) en L4 (halte Jaume I). De openingsuren zijn: van maandag tot en met zaterdag van 10 tot 19u en op zon- en feestdagen van 10 tot 15u. Meer informatie kun je nalezen op de website van het Museu de la Xocolata.

donderdag 26 juli 2012

Modernistische architect Rubió i Bellver

Joan Rubió i Bellver was een modernistische architect (1870-1952) uit Reus, vlakbij Barcelona. Hij was van 1893 tot 1905 een leerling en assistent van Antoni Gaudí die hij hielp bij de bouw van ondermeer de Sagrada Família, Casa Batlló, Parc Güell, Casa Calvet en de Torre Bellesguard.

Hij voerde ook een aantal werken uit aan het Palau de la Generalitat de Catalunya. De bekendste hiervan is de neogotische brug in de Carrer del Bisbe, het straatje tussen het plein voor de kathedraal en de Plaça de Sant Jaume, die werd aangelegd tussen 1923 en 1928. Twee van zijn andere belangrijke realisaties in Barcelona zijn het Casa Pomar en het Casa Golferichs.

Casa Pomar

Casa Pomar, voluit Casa Isabel Pomar, is een prachtig modernistisch huis aan de Carrer de Girona nr 86. Het werd opgericht tussen 1904 en 1906. Het is tegenwoordig privébezit en het kan binnenin helaas niet bezocht worden.

Ondanks de smalle gevel is Rubió i Bellver erin geslaagd om het huis te laten opvallen tussen de andere gebouwen. Hij plaatste een galerij aan de gevel van de eerste verdieping met aan de onderkant groene keramiek en smeedijzer, net als aan de balkons op de andere verdiepingen. Het huis doet ook wel denken aan een kerk. Casa Pomar is gelegen vlakbij de halte Girona van de gele metrolijn L4.

Casa Golferichs

Casa Golferichs werd door Rubió i Bellver gebouwd in 1901 in opdracht van Macari Golferichs, een handelaar in exotisch hout. Het huis staat aan de Gran Via nr 491. Na de Spaanse burgeroorlog (1936-39) werd het een godsdienstige school. In de jaren 60 wou een bouwpromotor het gebouw neerhalen en er appartementen in de plaats zetten maar dat plan stuitte op groot burenprotest.

In 1980 kocht de stad Barcelona het pand en in 1987 werd een ontwerpwedstrijd georganiseerd voor de renovatie van het huis. De laatste verbouwing dateert van 2004. Sinds vele jaren is er een actief buurthuis gevestigd van de wijk Eixample dat ook bezocht kan worden. Er vinden ondermeer tijdelijke tentoonstellingen plaats.

Het hoofdgebouw van Casa Golferichs is een combinatie van verschillende vormen en materialen (zichtbare baksteen, metselwerk en keramiek). De galerij boven de toegangsdeur bevat keramiek in diverse kleuren en geglazuurde baksteen. Casa Golferichs ligt vlakbij de halte Rocafort van de rode metrolijn L1.

maandag 23 juli 2012

Kerk en klooster van Les Saleses

Aan de Passeig de Sant Joan, tussen de Carrer de València en de Carrer d’Aragó staan de opvallende kerk en het klooster van Les Saleses. Het complex werd ontworpen door Joan Martorell i Montells voor nonnen van de orde van Sint Franciscus van Sales. De bouwwerken voor het klooster begonnen in 1877 en de kerk werd gebouwd tussen 1882 en 1885.

Les Saleses
In 1874 vestigde zich voor de eerste keer een congregatie van Sint Franciscus van Sales in Barcelona, met name in een gebouw in de wijk Gràcia. In 1876 kochten de nonnen van deze gemeenschap een terrein waar een jaar later de eerste steen gelegd zou worden van het toekomstige klooster van Les Saleses. In 1882 legde bisschop Urquinaona de eerste steen van de kerk. Deze werd ingewijd op 26 april 1885.

Het klooster van Les Saleses, uitgevoerd in natuur- en zichtbare baksteen, is geïnspireerd op de mudejar-stijl, een bouwstijl die christelijke en Moorse invloeden combineert. De kerk is één van de mooiste neogotische gebouwen in Barcelona met keramische plaveisels. Bijzonder is de hoge, spitse klokkentoren. Volgens sommigen werkte Antoni Gaudí mee aan sommige elementen van de bouw. Hij was in die periode een assistent van Joan Martorell. Bijvoorbeeld, het met vakken versierd plafond in het midden van de kerk zou een realisatie kunnen zijn van Gaudí.

Tijdens de Tragische Week in juli 1909 werden het klooster en de kerk van Les Saleses beschadigd. In de Tragische Week vonden een serie bloedige confrontaties plaats tussen het leger en de arbeiders van Barcelona en andere steden in Catalonië gesteund door anarchisten, socialisten en republikeinen. In juli 1936, tijdens de Spaanse burgeroorlog, werden de kerk en het klooster in brand gestoken.

In 1942 kochten de Broeders Maristen het complex en vormden het klooster om tot school. Tussen 1943 en 1960 werden belangrijke veranderingswerken uitgevoerd aan de kerk. Men verwijderde onder andere muren tussen de zijdelingse kapellen en plaatste een groter altaar.

In 1949 werd een nieuwe parochie gesticht, gewijd aan Franciscus van Sales, die verbonden werd aan de kerk van Les Saleses. Later werd aan het klooster, ondertussen omgevormd tot school, een extra verdieping toegevoegd en de tuin werd een schoolplein. In 1960 legde men er ook een zwembad en gymnastiekzaal aan. Vanaf 1967 werden de administratieve ruimtes, het muzieklokaal, de bibliotheek, de laboratoria en een polyvalente ruimte ingericht. Enkele jaren geleden, in 2010, werd trouwens de 125ste verjaardag van de inwijding van de kerk gevierd. Hiervan kan men nog een inscriptie vinden aan de toegangspoort.

De kerk en het voormalige klooster van Les Saleses liggen vlakbij metrostation Verdaguer, een halte van metrolijnen L4 (gele lijn) en L5 (blauwe lijn).

donderdag 19 juli 2012

Via Laietana

Een belangrijke verkeersader in Barcelona is de Via Laietana, een laan die de wijk Eixample verbindt met de haven, dwars door het oude stadscentrum. Oorspronkelijk werd de weg ontworpen door Ildefons Cerdà in 1859 naar aanleiding van zijn plannen voor de uitbreiding van de stad.

Via Laietana
Deze “Via A” moest de rechtstreekse verbinding vormen tussen het nieuwe stadsdeel Eixample en de haven. De aanleg van de laan verdween echter op de achtergrond en pas in 1899 werden de plannen ervoor opnieuw vanonder het stof gehaald voor het urbanisatieplan “Reform”. Dit plan voorzag in een herorganisatie van een deel van de stad dat nog bestond uit smalle, kronkelende, middeleeuwse straatjes.

In 1907 werd de financiering voor de aanleg van de Via Laietana geregeld en kort daarna werd het eerste gebouw opgetrokken, een kantoor van de Banco Hispano Colonial. De werken aan de boulevard zelf werden ingehuldigd op 10 maart 1908.

De aanleg van de laan gebeurde in drie fasen. In 1908 en 1909 was het deel aan de beurt tussen de haven en de Plaça de l’Àngel, onder leiding van de architect Lluís Domènech i Montaner. Van 1909 tot 1911 leidde Josep Puig i Cadafalch de constructie van het deel tussen de Plaça de l’Àngel en de Carrer de Sant Pere Més Baix. Tot slot, van 1911 tot 1913, werd het deel aangelegd tussen de Carrer de Sant Pere Més Baix en de Plaça d’Urquinaona onder leiding van de architect Ferran Romeu.

Voor het trekken van de Via Laietana moest er een ruimte vrijgemaakt worden van 80 meter breed en 900 meter lengte. Dit impliceerde de afbraak van 2.199 huizen en andere gebouwen. Zo een 10.000 personen werden getroffen door deze “reorganisatie”.

Ondanks protesten van vele buurtbewoners en kunstenaars gingen in de loop der jaren vele middeleeuwse paleizen verloren. Sommige gebouwen of delen ervan werden echter afgebroken en opnieuw opgebouwd op een andere plek. Dit is bijvoorbeeld het geval voor het Palau Clariana Padellàs uit de 15de-16de eeuw. Dit paleis werd in 1931 steen voor steen overgebracht naar de Plaça del Rei waar het nu onderdeel is van het Museu d’Història de la Ciutat de Barcelona.

Een positief gevolg van de werken aan de Via Laietana was het opnieuw zichtbaar maken van de oude Romeinse muren en de gotische gebouwen van aan de Plaça del Rei tot aan de kathedraal. Positief was ook de aanleg van de ondergrondse tunnels onder de laan, een initiatief van de stadsarchitect Pere Falqués zonder de steun van de politici, die later gebruikt werd voor de metro. Die werd in 1926 in gebruik genomen.

De nieuwe boulevard gaf Barcelona een nieuwe aanblik. De architectonische stijl van de school van Chicago oefende grote invloed uit op de aanleg van de nieuwe gebouwen, voornamelijk overheidsgebouwen en kantoren van logistieke en exportondernemingen. De stijl van de panden aan de Via Laietana is nauwelijks terug te vinden in andere delen van Barcelona en heeft meer gemeen met de architectonische stijl van het centrum van Madrid.

Tot slot wil ik nog vermelden dat de naam “Laietana” verwijst naar de Iberische bewoners van “Laie”, een Fenicisiche nederzetting uit de 3de eeuw vóór Christus die gelegen was op de plek waar later de Romeinen de kolonie Julia Flavia Augusta Pia Barcino stichtten, het toekomstige Barcelona en omgeving. Tijdens de Spaanse burgeroorlog (1936-39) werd de Via Laietana trouwens Via Durruti genoemd, naar de anarchist Buenaventura Durruti die omkwam aan het front.

maandag 16 juli 2012

Muziekwinkel Casa Beethoven

Op de Rambla, tegen het Palau de la Virreina aan, vind je de legendarische muziekwinkel Casa Beethoven. De winkel bestaat al sinds 1880 en verkoopt partituren en muziekboeken, met bijzondere aandacht voor opera. Het assortiment cd’s is voornamelijk gericht op klassieke en moderne Spaanse muziek.

Casa Beethoven
De eigenaar van de zaak, Jaume Doncos, bewaart veel partituren in grote lederen dozen en dat draagt bij tot de bijzondere sfeer van het lokaal. In de collectie zitten alle denkbare muziekgenres zoals klassiek, rock, jazz en flamenco. Het aanbod muziekboeken omvat zowel naslagwerken over de geschiedenis van diverse genres en muziekstukken als studieboeken en cursussen. Op de website van Casa Beethoven vind je trouwens een overzicht van de nieuwste aanwinsten van de collectie.

Ben je een muziekliefhebber? Dan loont het zeker de moeite om Casa Beethoven eens binnen te stappen. De winkel is gelegen aan La Rambla nr 97, vlakbij de halte Liceu van metrolijn L3. De openingsuren zijn: van maandag tot en met vrijdag van 9 tot 14u en van 16 tot 20u, en op zaterdag van 9 tot 14u en van 17 tot 20u.

donderdag 12 juli 2012

Verlichte uurwerken in de stoep

Twee van de meest verrassende uurwerken die je in Barcelona kunt bekijken, zijn de verlichte grondhorloges van de Carrer de Rocafort en de Via Laietana. Over deze uurwerken lopen dagelijks honderden mensen omdat ze ingebouwd zijn in het trottoir.

Grondhorloge
Ter gelegenheid van de Wereldtentoonstelling van 1929 in Barcelona gaf de bank Rosés de opdracht aan de horlogemaker Juan Cabrerizo om een uurwerk te vervaardigen voor haar kantoor aan de Carrer de Rocafort nr 2. Het was in die tijd nog niet gebruikelijk om een polshorloge te dragen en het uurwerk moest de klanten die de tijd wilden weten, in de richting van het bankkantoor lokken. De horlogemaker fabriceerde het “Rellotge dels Llums”, wat “Uurwerk met Lichten” betekent.

Het uurwerk heeft een diameter van 2 meter en is uitgevoerd in kwarts en beton, met kleine cirkels in glas om de minuten en de uren aan te geven en met goudkleurige nummers en decoratie. Het uur wordt weergegeven aan de hand van verschillende lampjes.

Het feit dat er dagelijks zoveel voetgangers over het uurwerk liepen zorgde ervoor dat het erg beschadigd werd door de jaren heen. In de jaren 70 liet de Banco Condal, de bank die het kantoor van de bank Rosés had overgenomen, een eerste restauratie uitvoeren. In de daaropvolgende jaren werd het uurwerk opnieuw erg beschadigd.

In 2004 organiseerde het Institut del Paisatge Urbà, een stedelijk instituut met als doel het behoud en renovatie van gebouwen en infrastructuur in Barcelona, een campagne voor het herstel van het grondhorloge. Helaas was het al te laat voor een mogelijke restauratie. In de plaats daarvan werd een identieke reconstructie geplaatst die in 2005 werd ingehuldigd.

Zes jaar na het plaatsen van het grondhorloge van de Carrer de Rocafort, in 1935, vervaardigde dezelfde horlogemaker trouwens een gelijkaardig grondhorloge in opdracht van dezelfde bank. Dit uurwerk werd geplaatst in de Via Laietana, ter hoogte van huisnummer 69.

Gedurende een hele tijd was dit horloge buiten gebruik, totdat in de jaren 80 beslist werd het te restaureren. Sinds 1989 kan het opnieuw bewonderd worden, nog steeds op de oorspronkelijke plek, in de Via Laietana.

maandag 9 juli 2012

Het Catalaanse modernisme

Het is algemeen bekend dat je in Barcelona een heleboel modernistische gebouwen kunt bewonderen. Maar wat is het modernisme eigenlijk? In deze post ga ik eens dieper in op deze stijl en haar kenmerken, en in het bijzonder op het modernisme in Catalonië.

Catalaans modernisme
Het Catalaanse modernisme is een, voornamelijk architectonische stijl, die zich vooral in Barcelona ontwikkelde, tussen ongeveer 1885 en 1930. Het maakte deel uit van een bredere Europese beweging van vernieuwing in de architectuur en de kunsten. In verschillende landen kreeg deze stroming een eigen invulling en naam, bijvoorbeeld Jugenstill in Duitsland en Art Nouveau in België en Frankrijk. Naast de vernieuwing in de architectuur was er tijdens de modernistische periode in Catalonië ook een herleving van de Catalaanse literatuur, schilder- en beeldhouwkunst.

De technologische vooruitgang van de industriële revolutie en de introductie van nieuwe materialen aan het einde van de 19de eeuw speelden een belangrijke rol bij het ontwikkelen van deze moderne en internationale stijl. Het toenemende belang van de burgerij ten gevolge van de industrialisering betekende ook dat het modernisme een voornamelijk burgerlijke en stedelijke stroming was.

De modernisten geloofden in de creatieve verbeelding en gebruikten symbolen in tegenstelling tot de diegenen die de kunst beschouwden als een objectieve weergave van de realiteit. De modernistische stroming wereldwijd maar in het bijzonder in Catalonië vertegenwoordigde de vrijheid om in de diverse kunsten nieuwe vormen te creëren die eerder niet geaccepteerd werden.

De meest opvallende kenmerken van de modernistische architectonische stijl waren het gebruik van pleisterwerk en zichtbare rode baksteen, granieten beeldhouwwerken, keramiek en smeedijzer. Bij het modernisme overheersten kromme lijnen boven rechte, waren de vormen veelal asymmetrisch en werden vaak natuurlijke en plantaardige motieven gebruikt.

Tijdens de laatste jaren van de 19de eeuw werd Barcelona de voornaamste metropool van Zuid-Europa. Dit kwam zowel tot uiting in de demografische en economische ontwikkeling maar ook in de cultuur. De traditionele waarden verloren aan belang en de industrialisering lokte discussies uit over de sociale gevolgen van de veranderingen in de maatschappij. Bovendien kwam de ondergeschiktheid van Catalonië ten opzichte van Spanje opnieuw op de voorgrond. Al deze ontwikkelingen waren eerst zichtbaar in de literatuur en daarna ook in de andere kunstvormen.

Het Catalaanse modernisme loopt door tot de jaren 1930 via de volgelingen van de architecten Antoni Gaudí en Domènech i Montaner met beeldhouwers zoals Arnau, Miquel Blay, Josep Llimona, Juyol en Clarassó en met schilders waaronder Santiago Rusiñol, Ramon Casas, Labarta en Torrecassana. Een aantal van de modernistische artiesten kwamen vanaf 1897 bijeen in het café Els Quatre Gats in Barcelona, gevestigd in een modernistisch gebouw van de architect Puig i Cadafalch. Aan deze ontmoetingen namen ook kunstenaars zoals Picasso deel.

Het Catalaanse modernisme werd opgevolgd door nieuwe stijlen zoals het noucentisme en het architectonische rationalisme in de jaren 1920 en 30.

Een aantal modernistische gebouwen in Barcelona zijn door de UNESCO uitgeroepen tot werelderfgoed, bijvoorbeeld Parc Güell, Casa Milà, Casa Batlló en het Palau de la Música. Modernistische kunst kan bewonderd worden in musea zoals het Museu Nacional d’Art de Catalunya en het Museu del Modernisme Català.

vrijdag 6 juli 2012

Stranden op 30 minuten van Barcelona

Eén van de trekpleisters van Barcelona is ongetwijfeld het kilometerslange stadsstrand. Maar wist je dat er op minder dan een half uurtje van Barcelona nog meer leuke stranden zijn? Aan de noordkant heb je de kust van Badalona en aan de zuidkant het strand van Castelldefels. Reis je nog een beetje verder in zuidelijke richting, dan kom je in Sitges, dat nog méér troeven heeft dan enkel mooie stranden.

Strand Sitges
10 km noordwaarts van Barcelona vind je de kust van Badalona. Hier zijn diverse stranden gelegen met een gezamenlijke lengte van bijna 5 km. Het water aan deze kust is over het algemeen rustig. Naast de zandstranden heb je er ook de Rambla de Badalona, waar je tussen grote palmbomen een heerlijke wandeling kunt maken langs de zee.

Vele Barcelonezen gaan zonnen en zwemmen in Casteldefells, een plek op 20 minuten met de trein of de auto vanaf het centrum van Barcelona en op 10 minuten van de luchthaven El Prat. Het strand is is niet het mooiste van Catalonië maar is wel 4,8 km lang en beschikt over fijn zand en een rustige golfslag. Om die reden is deze plek bijzonder geschikt voor kinderen. Om een hapje te eten of iets te drinken kun je terecht in één van de vele strandbars of “chiringuitos”. Als je de trein neemt, stap je best af aan het station Casteldefells Platja en niet aan Casteldefells Centre.

15 minuten verder zuidwaarts met de trein of de auto kom je in Sitges, één van de populairste badplaatsen van Catalonië. Hier vind je een twaalftal zandstranden. Ondermeer achter de kerk van Sitges liggen een aantal door rotsen afgescheiden kleine strandjes. Het centrum van de stad is heel pittoresk met smalle straatjes en witgeschilderde huizen. Daarnaast is Sitges erg bekend voor zijn uitgebreide en gevarieerde uitgaansleven en het overweldigende aanbod van bars, restaurants en winkels.

Meer informatie over de treinlijnen die deze kustplaatsen aandoen, kun je nalezen op de website van Rodalies de Catalunya, de lokale treinen van Catalonië. Even ter verduidelijking: naast de Catalaanse benaming “Rodalies” kom je ook soms de Spaanse benaming tegen, namelijk “Cercanias”. Beide betekenen hetzelfde.

maandag 2 juli 2012

Regatta met klassieke en vintage zeilboten

Van 11 tot 14 juli 2012 wordt voor de vijfde keer de Puig Vela Clàssica Barcelona gehouden, een wedstrijd met klassieke en vintage zeilboten. Dit evenement aan de haven van Barcelona is één van de belangrijkste op wereldvlak en trekt elk jaar meer deelnemers én toeschouwers.

Puig Vela Clàssica Barcelona
Eén van de organisatoren en zenuwcentrum van het gebeuren is de Real Club Náutico de Barcelona, een yachtclub die al meer dan 130 jaar bestaat en gelegen is vlakbij het winkel- en vrijetijdscentrum Maremàgnum. Medeorganisator van het evenement is de firma Puig, een mode- en parfumbedrijf dat in 1914 in Barcelona werd gesticht door de familie Puig en altijd erg verbonden is geweest met het zeilen.

Ongeveer 50 boten uit ondermeer Spanje, Engeland, Frankrijk, Italië en de Verenigde Staten zullen deelnemen aan de wedstrijden. Onder de deelnemende zeilboten zijn er honderd jaar oude vaartuigen die kunnen beschouwd worden als echte kunstwerken. De boten worden ingedeeld volgens vier categorieën: Vintage, Classic, Spirit of Tradition en Big Boats.

De Vintage boten zijn die vaartuigen in hout of metaal die gebouwd werden vóór 31 december 1949. De Classic boten zijn ook vaartuigen in hout of metaal en werden geconstrueerd tussen 1 januari 1950 en 31 december 1975. In de Spirit of Tradition categorie zijn die vaartuigen ondergebracht die in de loop der jaren zodanig aangepast en vernieuwd werden zodat ze in geen andere categorie meer thuishoren. Daarnaast omvat deze klasse ook boten die vanaf 1970 werden gebouwd met moderne materialen en technieken maar met een ontwerp volgens een klassieke of vintage boot. Tot de Big Boats behoren klassieke en vintage vaartuigen van minstens 25 meter lengte.

De boten voor de Puig Vela Clàssica Barcelona liggen in de haven vanaf 11 juli. Diezelfde dag om 19u30 is er een welkomstceremonie voor de deelnemers. Van 12 tot 14 juli starten de regattawedstrijden telkens om 13u. Op de laatste dag is er aansluitend de prijsuitreiking. Om de boten te gaan bekijken in de haven of de regatta mee te maken kun je de metrolijnen L3 (halte Drassanes) of L4 (halte Barceloneta) nemen. Meer info vind je op de website van de Puig Vela Clàssica Barcelona.