Op deze plaats, aan de kant van de zee, bevindt er zich een andere gevel, met een marmeren poort, waar vroeger een klooster gevestigd was en wat nu een kapiteinskwartier is. Aan de kant tegenover de basiliek staat er een fontein opgedragen aan de god Neptunus, een werk van Adrià Ferran en Celdoni Guixà. Deze fontein stond eerst bijna 100 jaar in La Barceloneta en daarna bijna een eeuw in het park van Montjuïc.
Volgens de legende verscheen Onze Lieve Vrouw in de dromen van de koopman Pere Nolasc. Hij kreeg hierdoor het plan om een kloosterorde te stichten gewijd aan de vele Christenen die in de handen van Noord-Afrikaanse piraten gevallen waren. Pere Nolasc werd bij zijn plannen geholpen door de dominicaan Ramon de Penyafort en koning Jaume I.
Op deze manier ontstond de orde van La Mercè. De eerste kerk van deze orde werd gebouwd in 1267, op de plaats waar nu de basiliek staat. Deze kerk werd verbouwd in de veertiende en vijftiende eeuw en in 1775 renoveerde de architect Josep Mas i Dordal het gebouw zodat ze de structuur kreeg zoals we die nu kennen.
In 1870 werd aan de zijkant van de kerk een gotische gevel uit de vijftiende eeuw geplaatst die eerder toebehoorde aan de oude kerk van Sant Miquel. De deur hiervan werd vervaardigd door de Fransman René Ducloux in 1516 en is uitgevoerd in gotische stijl, met klassieke details.
In 1888 werd een grote koepel gebouwd op het dwarsschip, een werk van Joan Martorell i Montells. Bovenop de koepel kwam een beeld van de Onze Lieve Vrouw van La Mercè, een realisatie van Maximí Sala. Dit beeld werd vernietigd in 1936 en gereconstrueerd in 1956 door Miquel Oslé.
Bovenaan de hoofdgevel bevindt zich een driehoekig fronton dat het klassieke karakter van de gevel versterkt. De beeldhouwwerken aan diezelfde gevel zijn van de hand van Carles Grau.
De binnenkant van deze kerk wordt gekenmerkt door haar grootsheid, die enigszins wordt verzacht door de decoratieve elementen in rococostijl, met bekledingen in marmer en pleisterkalk. Het beeld van de Onze Lieve Vrouw van La Mercè binnenin de basiliek is een houtsnijwerk uit 1361, dat wordt toegeschreven aan Pere Moragues.
Volgens de overlevering bevrijdde in 1637 de Onze Lieve Vrouw van La Mercè de stad Barcelona van een sprinkhanenplaag. Uit dank hiervoor verhief de Stadsraad haar tot patrones van Barcelona, een eer die tot dat moment toekwam aan Santa Eulàlia. De verering van Onze Lieve Vrouw van La Mercè, die gedurende de Middeleeuwen verspreid werd over het hele Middellandse Zeegebied, vindt men sinds de achttiende en negentiende eeuw ook in de Latijns-Amerikaanse regio’s terug.
De dag van vandaag is de patrones van Barcelona erg geliefd door de inwoners van Barcelona. Een voorbeeld hiervan zijn de feesten van La Mercè die elk jaar in de week van 24 september plaatsvinden, de feestdag van La Mercè.
Tot slot wil ik nog vermelden dat de Basílica de la Mercè de tweede kerk in Barcelona was die de titel kreeg van basiliek, enkel voorafgegaan door de huidige kathedraal. Deze titel werd toegekend door paus Benedictus XV in 1918 ter gelegenheid van de herdenking van de 700ste verjaardag van de verschijning van Onze Lieve Vrouw aan Pere Nolasc.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten