Torre de Calatrava alias Torre de Montjuïc

De witte telecommunicatietoren van Montjuïc is een realisatie van de Valenciaanse architect en ingenieur Santiago Calatrava. Ze werd gebouwd tussen 1989 en 1991 in de zogenaamde Olympische Ring van Montjuïc naar aanleiding van de Olympische Spelen van 1992. In deze Olympische Ring bevinden zich ondermeer het Palau Sant Jordi en het Olympisch Stadion.


De stalen toren van Calatrava is 136 meter hoog en haar ontwerp is heel innovatief vergeleken met de meeste communicatietorens. Haar structuur is niet gebaseerd op een verticale pijler maar ze heeft een silhouet dat doet denken aan een sporter die de Olympische vlam draagt. Het bovenste deel van de toren, de transmissiezone, lijkt op een pijl en boog. Aan de voet van de toren bevindt er zich een fontein vervaardigd uit beton die doet denken aan watergolven.

De bouwpromotor van de toren was het telecommunicatiebedrijf Telefónica (nu Movistar), zodat het ook de naam Torre Telefónica draagt. Velen noemen het kortweg de Torre de Montjuïc.

Door de oriëntatie van de toren doet ze ook dienst als zonne-uurwerk, doordat ze de schaduw van de grote wijzer als het ware projecteert op het ondergelegen Plaça d’Europa. Sinds 2006 wordt het beeld van de Torre de Calatrava eveneens gebruikt als overwinningstrofee voor de Grote Prijs van Spanje Formule 1 die wordt gereden op het Circuit van Catalonië.

In één van mijn vorige artikelen had ik het reeds over een andere communicatietoren die in Barcelona gebouwd werd naar aanleiding van de Olympische Spelen van 1992, namelijk de Torre de Collserola. Deze werd gerealiseerd door Norman Foster en bevindt zich vlakbij Tibidabo.